Son otuz yılda aşırı sağcı partilerin birçok demokraside, özellikle Batı Avrupa’da önemli bir ivme kazanması, tartışma götürmeyecek derecede gözle görülür bir süreçtir.
Aşırı sağ, 1980’den önce bugün olduğu kadar popüler bir konu değildi. Soğuk Savaş döneminde uzun süre aşırı sağ ‘neo-faşizm’ ile özdeşleştirilmekteydi (Ignazi 2003, 1). Yetmişlerde Kuzey Avrupa’da ortaya çıkan popülist protesto partileri genelde fazla dikkat çekmemiştir.