Soğuk savaş dünyasında yaşamak ülkeler açısından şimdikinden daha kolaydı; iki bloktan birine tabii olunduğunda pek çok riskten kurtulunduğu gibi belirli bir güvenlik şemsiyesine de sahip olunabiliyordu.
Yeni dünya düzeninde iki kutuplu dünyanın görece rahatlığı ve güvenliği artık yok.
Çok kutup var, ikiden fazla küresel ölçekte güce sahip ülke var.
Çok kutuplu dünyanın küresel güçlerinin hiçbiri diğerini galebe çalamıyor, üstünlük taslayamıyor. Arkadan da yeni kutup başı ülkeler sürekli geliyor, bölgesel güçlerini küresel güce dönüştüren ülkelerin sayısı hızla artıyor.
Böylesine karmaşık dengelerin hüküm sürdüğü bir dünyada "sadece belirli bir eksende kalmak" ülkeler açısından acaba ne kadar akılcı ve gerçeklerle bağdaşır bir durumdur?
Bir süredir “Türkiye’nin ekseni“ tartışılıyor, "eksen kaymasından" söz ediliyor; yeni bir eksene doğru yol aldığı eleştirileri yapılıyor.
Bilindiği gibi Türkiye on yıllardır "Batı dünyasını" kendisine ana eksen olarak almış, Avrupa Birliği’ne üyeliği "Medeniyet Projesi" olarak ilan etmiş, Avrupa’nın bir parçası olmayı kendisine önemli bir hedef olarak koymuştur.
Cevabı aranan soru şudur: Avrupa Birliği’ni girmek için çaba harcayan Türkiye, niçin Ortadoğu ülkeleri ile işbirliğini artırıyor, onlarla siyasi, sosyal ve kültürel alanlarda anlaşmalar imzalıyor? Yoksa Türkiye’nin ekseni mi kayıyor, Avrupa Birliği projesinden vaz mı geçiyor?
Çok kutuplu, farklı dengeler üzerine oturan ve belirsizliğini her geçen gün artıran bir dünya düzeninde böyle bir soruyu gerçeklerle bağdaştırmak mümkün değildir.
Böyle bir bakış açısı, Türkiye’yi tek bir alternatife mahkum etme, tek bir küresel güç ile işbirliğine zorlama anlamı taşır ki, yanlıştır.
Türkiye, çıkarlarını koruyarak Avrupa Birliği ile ekonomik, sosyal ve siyasal ilişkilerini geliştirmelidir. AB’nin Türkiye’nin birikiminden faydalanması kendi yararına olacaktır.
Ama bu demek değildir ki, Türkiye bölgesindeki ülkelerle iyi ilişkiler geliştirmesin, yıllardır sürüncemede kalan sorunlarını çözmesin, bölgesinin lider ülkesi olmak için çaba harcamasın...
Her ikisini birden yapmanın ne sakıncası var?
Türkiye hem Avrupa Birliği’ne önemli katkılarda bulunabilir, Birliğin kendisine sağlayacağı ekonomik ve sosyal açılımlardan yararlanabilir, hem de Suriye, İran, Suudi Arabistan, Irak ile de ileri düzeyde işbirliği anlaşmaları imzalayabilir.
Bu tutumun "eksen kayması" ile hiçbir ilgisi yoktur.
Türkiye’nin kendi çıkarlarını gözetmesi, çok kutuplu yeni dünya düzeninin belirsizliğine karşı kendisini koruması, ayakları üzerinde durabilecek bir sistemi kurması ile ilgilidir.
Sadece AB ve Ortadoğu ülkeleri ile değil, Türkiye’nin aynı zamanda Orta Asya, Afrika ve Latin Amerika ülkeleri ile de çıkarları paralelinde iyi ilişkiler geliştirmesi, ticaret yapması, sosyal ve kültürel alanlarda işbirliği yapması yararınadır ve gereklidir.
Türkiye sadece bir eksene mahkum olacak, dar bir alanda kısa vadeli hesaplarla uğraşacak bir ülke değildir. Türkiye tek bir eksene mahkum olursa, bölgesel lider olma hedefini uygulamaya koyamaz, küresel güç olma iddiasını sürdüremez.
Türkiye’nin iddiası; Çok kutuplu yeni dünya düzeninde yeni kutup başı ülkelerden biri olmaktır.
Bunun yolu da farklı eksenlerle kalıcı ve sağlıklı ilişkiler kurmaktan, liderlik yapmaktan, stratejik bir vizyon ortaya koymaktan geçmektedir.
![Yıkıcı İnovasyon Blokzincir Teknolojisi | [ BRAINS² Türkiye* Uygulama Programı ]](/Files/Etkinlik/File/Afis/etkinlik-listesi.jpg "Yıkıcı İnovasyon Blokzincir Teknolojisi | [ BRAINS² Türkiye* Uygulama Programı ]")
_jpeg_674fc3b2-f844-4a45-ba8b-dd7980a15fce.jpeg "Afrika 2063 Ağı İstişare Toplantısı 2")
